Ik gun iedereen een sociaal netwerk

  • Cliënt
  • Verhaal

Driezorg

Ik gun iedereen een sociaal netwerk

Mevrouw Van der Vegt is 85 jaar en woont met veel plezier in een aanleunwoning bij Berkumstede. Ze krijgt ondersteuning van het wijkteam van Driezorg. Mevrouw Van der Vegt hecht veel waarde aan haar sociale netwerk: de gezellige buurvrouwen die ze vaak ziet en het contact met haar familie. Initiatief nemen en omkijken naar anderen vindt ze erg belangrijk als het gaat om ouder worden.

“Mijn man en ik zijn in 1962 getrouwd. We zijn toen in Wijthmen gaan wonen. Toen mijn man 5 jaar geleden is overleden, heb ik nog anderhalf jaar alleen in Wijthmen gewoond. Uiteindelijk werden het huis en de tuin te groot. Ook werd het (trap)lopen moeilijk. We stonden al een tijdje ingeschreven bij Driezorg. Ik woon hier nu 3 jaar met veel plezier.’’

Sociale contacten
Het contact met haar buurvrouwen is heel belangrijk voor mevrouw Van der Vegt: “Ik heb een leuke groep van ongeveer zeven dames waar ik veel samen mee doen. ’s Ochtends gaan we samen naar de koffie. Op zaterdagmiddag zitten we gezellig met een groepje bij elkaar. De ene keer bij die en de andere keer weer bij iemand anders.”

Ouder worden op eigen wijze
“Gezond eten vind ik heel belangrijk. Ik zou heel graag willen dat ik wat meer zelfstandig kon lopen, maar dat gaat niet altijd. Daarom heb ik een rolstoel. Het groepje dames hier neemt me overal mee naartoe. Vereenzamen doe ik hier zeker niet”, vertelt mevrouw Van der Vegt. Ze gunt anderen ook zo’n sociaal netwerk: “Als ik zie dat iemand een beetje op zichzelf is, dan nodig ik degene graag uit om een kopje koffie te komen drinken. Dat wordt altijd goed ontvangen.’’

Mevrouw Van der Vegt sluit regelmatig aan bij de activiteiten binnen Berkumstede: “Ik ga twee ochtenden in de week naar de tuinkamer voor wat ontspanning. Er wordt altijd gevraagd: ‘Hoe was je weekend? Heb je nog leuke dingen gedaan?’ Ook worden de koppen uit de krant doorgenomen. Verder gaat de één bijvoorbeeld knutselen en de ander puzzelen. Mensen nemen ook spulletjes mee die bij een eigen hobby horen. Dat doe ik met kaarten maken. Ik kijk er echt naar uit. In het begin ging ik de hele dag, maar dat hield ik eigenlijk niet zo goed vol. Nu ga ik na het eten weer naar huis en dan neem ik een poosje rust.”

Ondersteuning van het wijkteam
Het wijkteam van Driezorg biedt mevrouw Van der Vegt ondersteuning: “Ik heb hulp nodig bij het aan- en uitkleden en bij huishoudelijke taken. Dat komt doordat ik aan één kant een protheseschouder heb en met mijn andere kant niets kan. In mijn been heb ik geen gevoel meer, daar heb ik zenuwpijn. Het afhankelijk zijn van anderen, dat wil je eigenlijk niet. Dat is lastig. Wat ik heel fijn vind, is dat ze er hier goed rekening mee houden. Eén keer in de week spelen we met een paar dames scrabble. Dan doe ik een briefje op de deur met de boodschap waar ik ben en hoe laat ik thuis kom. Ook als ik met mijn dochter op pad ga, dan spreek ik met het wijkteam af dat mijn dochter mij helpt als ik niet op tijd weer thuis ben. Het gaat allemaal in goed overleg en dat maakt het afhankelijk zijn een beetje gemakkelijker.”

Mevrouw Van der Vegt vertelt wat ze zelf nog probeert te doen: “Kleine dingetjes, zoals planten verzorgen of een beetje rommelen in huis. Zelf eten koken is lastig , omdat ik moeite heb met de pannen vasthouden. Ik krijg daarom een paar keer in de week een kant-en-klare maaltijd. Vanavond komt mijn dochter, dan kookt ze hier en eten we samen. Eén keer in de twee weken kookt ze voor mij. Ook mijn andere kinderen en mijn kleinkinderen zie ik regelmatig.”

Gerelateerde verhalen

Alle verhalen